Appeltaart en bratwurst
Blijf op de hoogte en volg Sandra
18 Oktober 2016 | Namibië, Swakopmund
Na de inspanningen in de Sossusvlei reden we richting Solitaire.
Solitaire is bekend omdat daar een Nederlandse filmregisseur Ton van der Lee terecht is gekomen. Het was toen alleen nog een benzinepomp met een winkeltje. Hij heeft daar samen met Moose ( die in het winkeltje werkte) een camping, restaurant en guesthouse gebouwd. Toen het te toeristisch werd, is hij weggegaan. Het restaurant heet nu café van de lee.
Solitaire is nu beroemd om de verse warme appeltaart en echt lekkere koffie.
Uiteraard hebben wij deze geproefd, lekker !!!!
Wij logeren in een guesthouse een paar kilometer verderop. Een zeer fraaie lodge hebben we en de namiddag brengen we door in het zwembad. De lodge serveert een heerlijk diner en met een wijntje erbij sluiten wij deze dag af.
Zondag vertrekken we weer, op de kaart hebben we een mooie route gezien door de bergen, en we besluiten die te nemen. Het is wel omrijden, maar je ziet nog eens wat anders dan de zandvlakte met de rechte gravelwegen.
We hebben er geen spijt van, het uitzicht onderweg is prachtig en we rijden verschillende bergpassen en over kronkelwegen.
Daarna koers naar Swakopmund.
De rit naar Swakopmund is 140 kilometer door de zandvlakte over een rechte gravelweg. De rit verloopt alleen wat anders dan gedacht.
Onderweg zien we een auto op de kant liggen van 2 Fransen, de heer is er uitgeklauterd en bebloed, de mevrouw zit nog in de auto vast in de gordel. We hebben haar bevrijd en de wonden van meneer verzorgd, gelukkig waren het alleen maar schaafwonden en sneeën en geen ernstige verwondingen, ongelooflijk als je de auto ziet. Het ongeluk moet echt net gebeurd zijn.
Iedere auto die langskomt stopt voor hulp, en nadat we ook iemand met een satelliettelefoon hadden, en er gebeld kon worden naar het verhuurbedrijf, konden we de Fransen en hun bagage meenemen naar swakopmund en een hotel te regelen. De auto was in de kant terechtgekomen en gaan rollen over de kop, auto waarschijnlijk total loss.
Gelukkig zijn we het niet zelf. We zijn er een beetje beduusd van.
Swakopmund is een Duitse stad, met veel Duitse invloeden en de bratwurst is overal verkrijgbaar. De bouw en stijl zijn Duits, evenals benamingen van straten en hotels en restaurants. Het is er fris, zo'n 17 graden, goed om even bij te komen, na de belevenissen van de dag. Maandag weer vroeg op, om 7.00 vertrekken we naar walvis Bay, waar we een excursie hebben. We gaan in de lagune kayakken tussen de zeeleeuwen. Het is wel koud op zee, maar we hebben goede kleding aan. We peddelen tussen de spelende, springende, duikende zeeleeuwen en ze vergezellen de kayak. Echt heel leuk, ze komen spelen en zijn heel nieuwsgierig. Ook zijn er duizenden flamingo's in deze lagune van de zee.
Nadat we weer op land zijn, gaan we terug naar walvis Bay, en we willen nog graag naar Sandwich Harbor. Dit is een groot duinengebied, waar de duinen in zee eindigen. We boeken de tocht met gids en rijden met hem de duinen in. Het is daar ook weer een enorm schouwspel met duinen en zand, en de jeep brengt ons weer overal. We rijden duinen op en steil naar beneden, alsof je in een achtbaan zit. Af en toe uitstappen en zandhappen.
Een actieve dag en we zitten vol zeezout en zand.
Terug in de guesthouse lekker douchen en daarna heerlijk uit eten. Het kost wat moeite om een restaurant te vinden dat plek heeft, maar ook dat is weer gelukt.
Groeten, Gerard en Sandra
Solitaire is bekend omdat daar een Nederlandse filmregisseur Ton van der Lee terecht is gekomen. Het was toen alleen nog een benzinepomp met een winkeltje. Hij heeft daar samen met Moose ( die in het winkeltje werkte) een camping, restaurant en guesthouse gebouwd. Toen het te toeristisch werd, is hij weggegaan. Het restaurant heet nu café van de lee.
Solitaire is nu beroemd om de verse warme appeltaart en echt lekkere koffie.
Uiteraard hebben wij deze geproefd, lekker !!!!
Wij logeren in een guesthouse een paar kilometer verderop. Een zeer fraaie lodge hebben we en de namiddag brengen we door in het zwembad. De lodge serveert een heerlijk diner en met een wijntje erbij sluiten wij deze dag af.
Zondag vertrekken we weer, op de kaart hebben we een mooie route gezien door de bergen, en we besluiten die te nemen. Het is wel omrijden, maar je ziet nog eens wat anders dan de zandvlakte met de rechte gravelwegen.
We hebben er geen spijt van, het uitzicht onderweg is prachtig en we rijden verschillende bergpassen en over kronkelwegen.
Daarna koers naar Swakopmund.
De rit naar Swakopmund is 140 kilometer door de zandvlakte over een rechte gravelweg. De rit verloopt alleen wat anders dan gedacht.
Onderweg zien we een auto op de kant liggen van 2 Fransen, de heer is er uitgeklauterd en bebloed, de mevrouw zit nog in de auto vast in de gordel. We hebben haar bevrijd en de wonden van meneer verzorgd, gelukkig waren het alleen maar schaafwonden en sneeën en geen ernstige verwondingen, ongelooflijk als je de auto ziet. Het ongeluk moet echt net gebeurd zijn.
Iedere auto die langskomt stopt voor hulp, en nadat we ook iemand met een satelliettelefoon hadden, en er gebeld kon worden naar het verhuurbedrijf, konden we de Fransen en hun bagage meenemen naar swakopmund en een hotel te regelen. De auto was in de kant terechtgekomen en gaan rollen over de kop, auto waarschijnlijk total loss.
Gelukkig zijn we het niet zelf. We zijn er een beetje beduusd van.
Swakopmund is een Duitse stad, met veel Duitse invloeden en de bratwurst is overal verkrijgbaar. De bouw en stijl zijn Duits, evenals benamingen van straten en hotels en restaurants. Het is er fris, zo'n 17 graden, goed om even bij te komen, na de belevenissen van de dag. Maandag weer vroeg op, om 7.00 vertrekken we naar walvis Bay, waar we een excursie hebben. We gaan in de lagune kayakken tussen de zeeleeuwen. Het is wel koud op zee, maar we hebben goede kleding aan. We peddelen tussen de spelende, springende, duikende zeeleeuwen en ze vergezellen de kayak. Echt heel leuk, ze komen spelen en zijn heel nieuwsgierig. Ook zijn er duizenden flamingo's in deze lagune van de zee.
Nadat we weer op land zijn, gaan we terug naar walvis Bay, en we willen nog graag naar Sandwich Harbor. Dit is een groot duinengebied, waar de duinen in zee eindigen. We boeken de tocht met gids en rijden met hem de duinen in. Het is daar ook weer een enorm schouwspel met duinen en zand, en de jeep brengt ons weer overal. We rijden duinen op en steil naar beneden, alsof je in een achtbaan zit. Af en toe uitstappen en zandhappen.
Een actieve dag en we zitten vol zeezout en zand.
Terug in de guesthouse lekker douchen en daarna heerlijk uit eten. Het kost wat moeite om een restaurant te vinden dat plek heeft, maar ook dat is weer gelukt.
Groeten, Gerard en Sandra
-
18 Oktober 2016 - 07:33
Olga:
Prachtige verhalen! Fijn om te lezen. De Fransen zullen wel blij met jullie geweest zijn. En meteen er achteraan: Doe voorzichtig! -
18 Oktober 2016 - 08:10
Gerda::
Maar goed dat jullie op dat moment daar op die weg zaten ! In welk guesthouse zaten jullie in Sollitaire ? -
18 Oktober 2016 - 14:07
Dick Hazelof:
Zo deze mensen mogen van geluk spreken, jullie maken zo wel weer wat aparts mee. Hoe krijgen ze het voor elkaar. -
20 Oktober 2016 - 20:49
Astrid:
Spannende belevenissen! -
23 Oktober 2016 - 13:05
Ellen:
Wat een avontuur met Eerste Hulp bij Ongelukken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
